Rahat bırakmak sadece bedensel bir süreç midir? Yoksa zihinsel bir süreç midir? Bedeni rahat olmayan biri rahat düşünebilir mi? Ya da düşünceleri hareket etmeyen biri bedeninde ne kadar rahat hareket edebilir ? Farkındalık çoğu zaman iyi bir şey olsa da ve kişi beden- zihin arasında kurduğu güçlü ilişki ile beyni yaratıcı ve gözlemci olarak geliştirse de beraberinde bazı zorluklar da getiriyor olabilir mi? Duygu ve düşüncelerinin daha farkında olan bireyler bu alanlardaki sıkışmalarını bedenlerinde daha yoğun hisseder mi? Bu ağrılı süreçlerdeki takıldıkları yerde sürünen, dolanan, dolaşan benlikler neden kendine bir yol bulmak ister? Kişi bu yolu bulduğunda rahatlar ama dönüşemiyorsa takıntıları zamanla farklı rahatsızlıklara yol açar mı? Sürekli aynı yolda kalarak bir kanal oluşturmak için  ne yapabiliriz? Spor, sanat yaparak keşfetmek ve bu süreçlerdeki deneyimleri dönüştürmekle ve paylaşmakla rahatlayabilir ve rahatlatabilir miyiz?  bedenimizi  uğraşarak zihnimize dönüştürerek rahatlatırken paylaşarak her ikisine birden rahatlama şansı verebilir miyiz?